Cyberprzemoc

Podstawowe informacje: Cyberprzemoc (ang. cyberbullying) zdefiniować można najkrócej jako przemoc z użyciem technologii informacyjnych i komunikacyjnych. Najczęściej terminu tego używa się w odniesieniu do przemocy rówieśniczej z użyciem telefonów komórkowych lub Internetu. Podstawowe formy cyberprzemocy to: nękanie, straszenie, szantażowanie z użyciem sieci, publikowanie w Internecie lub rozsyłanie np. przy użyciu telefonu komórkowego ośmieszających, kompromitujących informacji, zdjęć, filmów, podszywanie się w sieci pod cudzą tożsamość.

Do działań określanych mianem cyberprzemocy wykorzystywane są m. innymi : poczta elektroniczna, czaty, komunikatory, strony internetowe, blogi, serwisy społecznościowe, grupy dyskusyjne, telefony komórkowe, serwisy SMS i MMS. Cyberprzemoc a „tradycyjna” przemoc rówieśnicza: Specyficzny dla cyberprzemocy, w porównaniu z przemocą „tradycyjną” (ang. bullying), jest wysoki poziom anonimowości sprawcy (a przynajmniej jego przekonanie o własnej anonimowości). Ponadto traci na znaczeniu klasycznie rozumiana siła, mierzona cechami fizycznymi sprawcy, a o przewadze nad ofiarą decyduje biegłość z jaką sprawca posługuje się nowoczesnymi technologiami komunikacyjnymi. charakterystyczna dla cyberbullingu jest również szybkość rozpowszechniania materiałów kierowanych przeciwko ofierze oraz ich powszechna dostępność w sieci. Kompromitujące zdjęcia, filmy lub informacje potrafi ą zrobić w Internecie bardzo szybką karierę, są wielokrotnie powielane, a ich całkowite usunięcie – zazwyczaj niemożliwe.

Istotną cechą cyberprzemocy jest również szeroki repertuar form krzywdzenia, rosnący wraz z rozwojem oferty serwisów internetowych i telefonii komórkowej. Ponieważ cyberprzemoc nie zostawia widocznych śladów, zjawisko to jest mniej kontrolowane przez rodziców lub nauczycieli w porównaniu z przemocą klasyczną. Przeszkodą w przeciwdziałaniu cyberprzemocy przez dorosłych jest również słaba znajomość specyfiki mediów elektronicznych oraz częste bagatelizowanie problemu.

Najczęstsze zgłoszenia jakie są kierowane do specjalistów:

nękanie z wykorzystaniem serwisów społecznościowych, np. Facebook, NK, nagrywanie filmów kamerą w telefonie i umieszczane ich w serwisach typu Wrzuta.pl, youTube.com, włamania na blog, stronę internetową, profil w serwisie społecznościowym i zamieszczanie tam ośmieszających i upokarzających treści, groźby przy użyciu komunikatora, rozsyłanie do znajomych informacji o ośmieszających treściach e-mailem lub SMS-em (łańcuszki docierające w krótkim czasie nawet do kilkuset osób), ośmieszanie, obrażanie na czacie, forum internetowym lub przy użyciu specjalnie tworzonych stron internetowych, rozsyłanie e-maili z upokarzającymi informacjami, zdjęciami lub filmami oraz sms-ów z groźbami